PO POWROCIE DO KRAJU
Po powrocie do kraju Wężyk opublikował w „Bibliotece Warszawskiej” (rocz. 1841) Wyjątki z podróży po Egipcie odbytej w roku 1839 oraz oddzielnie w 1842 r. dwutomowe Podróże po starożytnym kwiecie, które J. S. Bystroń nazywa „niewątpliwie najlepszą polską książką o Egipcie”. Stawia ją „…o wiele wyżej” niż Podróże na Wschód M. Manna, podkreśla wybitne walory literackie książki Wężyka i nazywa go „…jednym z najlepszych prozaików pierwszej połowy wieku”. Zdaje się jednak, że wiadomości przyrodnicze zawarte w tej „najlepszej książce o Egipcie” nie dorównują stronie literackiej, skoro Wężyk podróżując przez Pustynię Arabską w nocy przy ognisku słyszał „ryk tygrysa”.Lata czterdzieste XIX w. przyniosły dwie ważne wyprawy naukowe, w których Polacy wzięli wybitny udział, zapoczątkowując niejako serię polskich nowoczesnych badań naukowych na tym kontynencie. Pierwszą była francuska wyprawa do źródeł Nilu, zorganizowana w 1842 r. z inicjatywy namiestnika Egiptu Muhammada Alego, a kierowana przez J. P. d’Arnauda.
