NA OBSZARZE PÓŁWYSPU INDOCHIŃSKIEGO
Stosunkowo najsłabiej zaznaczyło się w XIX w. podróżnictwo polskie na obszarze Półwyspu Indochińskiego.Oprócz kilku wymienionych wyżej podróżników, którzy zatrzymywali się tutaj tylko przelotnie, wspomnieć można jedynie Antoniego Kłobukowskiego, urzędnika francuskiej administracji kolonialnej na tym półwyspie, a następnie konsula francuskiego w Jokohamie. Opublikował on kilka prac antropogeograficznych o Półwyspie Indochińskim i o Japonii.Zamykając o Azji stwierdzić więc można, że główne zasługi badaczy i podróżników polskich polegają na ich ogromnym i nieprzemijającym wkładzie do poznania naukowego Syberii i w ogóle obszarów azjatyckich Rosji i że ten wkład stanowi chlubną kartą w historii geografii światowej. Częściowo zaś, z perspektywy historycznej, można mówić również o poważnym wkładzie do poznania Bliskiego Wschodu i Mongolii.
